فضای سبز شهری بخشی از فضاهای باز شهری است که عرصه‌های طبیعی یا مصنوعی آن، تحت استقرار درختان، درختچه‌ها، گل‌ها، چمن‌ها و سایر گیاهانی است که بر اساس نظارت و مدیریت انسان، با در نظر گرفتن ضوابط، قوانین و تخصص‌های مرتبط به آن، برای بهبود شرایط زیستی و رفاهی شهروندان و مراکز جمعیتی غیر روستایی، حفظ، نگهداری یا احداث می‌شوند.
به گزارش پایگاه خبری آمادای، فضاهای سبز شهری به دو دسته پهنه‌ای و خطی تقسیم می‌شوند. فضاهای سبز پهنه‌ای فضاهایی هستند که در نقشه‌های شهر به عنوان لکه‌های سبز دیده می‌شوند و شامل باغ‌ها و پارک‌ها هستند. فضاهای سبز خطی دربرگیرنده فضاهای سبز معابر و کمربندی‌ها هستند که ممکن است در نقشه‌های شهری نیز دیده نشوند. هر چند نقش بسیار مهمی را در کنترل مسایل زیست محیطی و کالبدی شهر بر عهده دارند.
مهم‌ترین اثر فضای سبز در شهرها، کارکردهای زیست محیطی آن هاست که شهرها را به عنوان محیط زیست جامعه انسانی معنی دار کرده و با آثار سوء گسترش صنعت و کاربرد نادرست فناوری مقابله نموده، سبب افزایش کیفیت زیستی شهرها می‌شوند.
در این بخش به نحوه طراحی میادین شهری و فضای سبز به کار گرفته شده در این میادین اشاره می‌شود.
میدان یکی از اثرگذارترین فضاهای شهری
میدان به عنوان یکی از اثرگذارترین فضاهای شهری در ذهن شهروندان است تا حدی که به طور معمول ساکنان یک شهر، مناطق مختلف شهرشان را توسط میدان‌های آن از هم باز می‌شناسند و ساده‌ترین راه نشان دادن نشانی به یک غریبه را راهنمایی وی از طریق میدان به عنوان نقطه شاخص شهری می‌دانند.
میدان به عنوان فرم سازمان دهنده اولیه در ساختار شهر بوده و میدان‌ها در شهر همواره با خود معانی فرهنگی و اجتماعی به همراه دارند. بنابراین میادین از مهم‌ترین فضاهای شهری به حساب می‌آیند که توجه به مؤلفه‌های مطلوبیت در آن سبب ارتقای سطح آسایشی در آنها می‌شود.
عناصر مؤثر در مطلوبیت میدان
عناصر طبیعی تأثیرگذار در مطلوبیت میدان شامل آب، پوشش گیاهی و توپوگرافی میدان است و عناصر مصنوع شامل بدنه ها، نماهای موجود، کف ها، مبلمان و ارتباط با سایر فضاها می‌باشد.
عناصر طبیعی یکی از مهم‌ترین عناصر در تأمین مطلوبیت میادین هستند. تأمین هوای سالم، محافظت در برابر تغییرات اقلیمی، ایجاد کانون‌های قوی اجتماعی با افزایش سطح آسایش، سرزندگی و آرامش ناشی از آن مطلوبیت بیشتر در میادین را منجر می‌شوند. همچنین توپوگرافی‌ها با رعایت ملاحظات لازم و توجه به معلولان می‌تواند باعث جذابیت فضایی میدان شود.
عناصر مصنوع شامل بدنه ها، نماهای موجود، کف‌ها به واسطه نحوه طراحی الگویی، جنس مصالح و بافت می‌تواند در ایجاد محیطی با کیفیت مناسب همراه با آرامش و سرزندگی نقش مؤثری ایفا کند. همچنین نحوه جای گذاری مبلمان در فضای میدان می‌تواند بر مطلوبیت آن تأثیر بگذارد و باعث تقویت فعالیت‌ها و تعاملات اجتماعی، آسایش و آرامش و احساس هویت و تعلق در کاربران شود.
فضای سبز میادین
از آنجا که فضای میدان به عرصه‌های هندسی پیش‌بینی شده در تقاطع‌های مهم و چندراه‌ها گفته می‌شود که هدف از احداث آنها، ایجاد زیبایی و جلوگیری از برخی پیامدهای منفی ترافیک و گاهی کنترل این گونه پیامدهاست، بنابراین شکل دهی میدان با کمک فضای سبز می‌تواند در این راستا بسیار اثرگذار باشد.
ارتفاع دیواره کناری فضای سبز میدان ها، باید بین ۳۰ تا ۴۰ سانتیمتر بالاتر از سطح عبور وسایل نقلیه باشد. سطح خاک باید حدود ۱۰ سانتیمتر از لبه دیوار حاشیه پایین‌تر قرار گیرد.
همچنین در طراحی فضای سبز میادین، باید از گیاهان با ارتفاع کمتر در حاشیه خارجی و گیاهان مرتفع‌تر در قسمت‌های میانی میدان استفاده شود.
بهتر است طراحی فضای سبز برای میادین به صورت تپه مانند انجام گیرد تا دید و منظر مناسبی از طرح موجود در فضای میدان برای اطرافیان قابل رویت گردد و فضای سبز به شکل فنجانی طراحی نگردد.
پوشش گیاهی مناسب برای میادین همدان
گیاه رزماری، یک نمونه از جمله گیاهان مناسب برای کاشت در فضاهای سبز شهر همدان است.
رزماری یک بوته همیشه سبز مدیترانه‌ای است، که ارقام متعددی از آن وجود دارد که به طور معمول برای مقاومت و توانایی آنها در برابر افراط و تحمل آب و هوایی پرورش داده می‌شوند.
گیاه رزماری می‌تواند به یک بوته نسبتاً بزرگ تبدیل شود و حتی تحمل زمستان و سرمای آن را هم دارد. رزماری در حدود شش تا هشت ساعت در روز باید در معرض آفتاب و مقابل نور خورشید قرار بگیرد.
رزماری یک گیاه مقاوم است که در ۵۰ درجه فارنهایت و بالاتر از ۸۰ درجه فارنهایت و بالاتر نیز رشد می‌کند بنابراین با گرما و سرمای همدان سازگاری خواهد داشت.
No comment